Το σχολείο της ...Κυριακής!



Η γλώσσα είναι μέσο επικοινωνίας για τους ανθρώπους. Όταν κάποιος φεύγει από την πατρίδα του για μια ξένη χώρα, ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι η άγνωστη γλώσσα. Αυτό δυσκολεύει ιδιαίτερα την καθημερινότητά του και τον εμποδίζει να ενταχθεί στην καινούργια κοινωνία που βρίσκεται.

Αυτό το πρόβλημα θέλει να εξαλείψει το "Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών" που λειτουργεί τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Έλληνες εθελοντές, καθηγητές φιλόλογοι, αλλά και φοιτητές φιλολογικών και παιδαγωγικών σχολών, διδάσκουν ελληνικά, στα σχολεία αυτά. Παράλληλα με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, έλληνες πολίτες μαθαίνουν γερμανικά και άλλες ξένες γλώσσες, εντελώς δωρεάν.

Το  "Κυριακάτικο σχολείο" αποτελεί επίσης, ενεργό τμήμα του κινήματος για τα δικαιώματα τόσο των μεταναστών όσο και των προσφύγων ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Για το λόγο αυτό λειτουργεί και ομάδα νομικής υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών, έτσι ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους ως άνθρωποι, πρωτίστως.

Τα μαθήματα γίνονται τα Σαββατοκύριακα στον Κολωνό. Κάθε διδακτικό έτος χωρίζεται σε δύο κύκλους σπουδών. Ο πρώτος διαρκεί από τον Οκτώβρη ως και τον Φλεβάρη και ο δεύτερος από το Μάρτη ως τον Ιούνη. Υπάρχει γραμματειακή ομάδα η οποία υποδέχεται τους μαθητές αλλά και τους εθελοντές στην αρχή των δύο κύκλων, στις περιόδους των εγγραφών.

Οι άνθρωποι που πηγαίνουν εκεί ως μαθητές, δεν χρειάζεται να έχουν έγγραφα νομιμοποιητικά, αφού το σχολείο δεν είναι κρατικός φορέας, αλλά εθελοντικός, ο οποίος στηρίζεται αποκλειστικά στην οικονομική ενίσχυση όσων πολιτών θέλουν να βοηθήσουν.

Όποιος θέλει να συμμετέχει στην ομάδα των δασκάλων ή στη γραμματειακή και νομική υποστήριξη, αλλά και στην αντιρατσιστική δράση του σχολείου, δεν έχει παρά να επικοινωνήσει στο τηλέφωνο 210 5130373 αν είναι Σαββατοκύριακο και στα 210 8842151 - 694 523 7837 για τις καθημερινές.

 Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ, γιατί όπως λέει και το "Κυριακάτικο Σχολείο" η γλώσσα ενώνει!




to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Θέλω να τα πιώ...



Πρωί - πρωί, μη σας πω αξημέρωτα για μένα, χτυπάει το τηλέφωνο. Πετιέμαι αλαφιασμένη... όλοι ξέρουν πως δεν είμαι του πρωινού ξυπνήματος.
Πριν καλά καλά απαντήσω αυτό το βαρύ "ναι" του αγουροξυπνημένου, ακούω τη φίλη μου τη Νατάσα σε μεγάλα μεράκια!

- Θέλω ν τα πιώωωω....
- Τι λες κοπέλα μου πρωί πρωί, με τη τσίμπλα στο μάτι;
- Ναι, να τα πιω να μην καταλαβαίνω! Απαντά με σθένος.
- Τι να μην καταλαβαίνεις, μανούλα μου, ρωτώ ως αδαής, ψάχνοντας σαν υπνωτισμένη την καφετιέρα...
- Να μην καταλαβαίνω, ό,τι συμβαίνει γύρω μου!...

Αυτό ήταν!!! Λες και μου πέταξε ένα κουβά με κρύο νερό, πήρα μπρος! Για να μιλάει έτσι η Νατάσα, κάτι συμβαίνει σοβαρό, σκέφτομαι κι αρχίζω τις ερωτήσεις.

- Εσύ, που τρομάζουμε να σε ξεκολλήσουμε απ΄τα ειδησιογραφικά; Εντύπωση μου κάνει!
- Εγώ, εγώ!!! Τόσο καιρό που παρακολουθούσα, τι βγήκε; Θόλωσα ένα εκατομμύριο φορές μέχρι τώρα, χώρια που δεν προλαβαίνω να μετρώ κολοτούμπες. Νισάφι πια, βαρέθηκα!
- Έτσι ξαφνικά; παίρνω το διερευνητικό μου
- Τι ξαφνικά καλέ; Εδώ χάνεται ο κόσμος κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ανοίγω το "κουτί" και δεν ακούω τίποτα άλλο από δύσκολα. Κρα κάνω για μια ευχάριστη είδηση, να σκάσει κι εμένα το χειλάκι μου, αλλά πού!...
- Βρε καρδούλα μου, πιες λίγο καφεδάκι να ισιώσεις κι έλα να το συζητήσουμε...

Τίποτα! Η Νατάσα ανένδοτη συνέχιζε να τραγουδά και να επιμένει, πως ο καλύτερος τρόπος για να τα βγάλει πέρα με τα δυσάρεστα, τα παράξενα και όλα τα περίεργα, είναι η κατάσταση μέθης.

Να της ρίξω άδικο, δεν μπορούσα με όσα γίνονται. Από πού να το πιάσω και να μη μπω σε πειρασμό; Από το εσωτερικό, από το εξωτερικό; Δες θες και πολύ να χάσεις τη μπάλα.

Λες και δε φτάνουν όσα περάσαμε, η παράνοια συνεχίζεται, τα μνημόνια συνεχίζονται, οι πρόσφυγες πνίγονται, τα οικονομικά μας πηγαίνουν κατά διαόλου, οι αγρότες παρατάνε τα χωράφια και βγαίνουν ξανά στους δρόμους, το ασφαλιστικό είναι σα να θέλουν να μας περάσουν το βραχιόλι αντί στο χέρι στο λαιμό, οι εθνικές συντάξεις κλειδώνουν σε τιμή σινιέ πορτοφολιού και πάει λέγοντας...

Πώς να τα αντέξει κανείς όλα αυτά; Με αγώνα θα μου πείτε. Με αγώνα, δε λέω όχι, αλλά κι αυτά τα έρημα τα νεύρα, κλωστές γίνανε τόσα χρόνια ταλαιπωρίας, σπάνε. Κι άμα σπάσουν ολονών, μας βλέπω να βγαίνουμε στους δρόμους, να χαστουκίζει ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί να αυτομουτζωνόμαστε!

Άδικο;...


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Διατροφή και αρχαίοι Έλληνες.



Οι αρχαίοι τραγωδοί και οι κωμωδιογράφοι, καθώς και οι απεικονίσεις των αγγείων μας δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για την διατροφή των αρχαίων προγόνων μας.Έτσι, γνωρίζουμε πως οι διατροφικές τους συνήθειες χαρακτηρίζονταν από λιτότητα.

Γεύματα
Βάση της διατροφής τους αποτελούσαν τα δημητριακά, το κριθάρι και σε περιπτώσεις ανάγκης ένα μείγμα κριθαριού με σιτάρι από το οποίο έφτιαχναν τον άρτο. Τα οπωροκηπευτικά όπως το λάχανο, τα κρεμμύδια, οι φακές και τα ρεβίθια ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα της καθημερινής τους διατροφής, μαζί με τα γαλακτοκομικά και κυρίως το τυρί. Κρέας και θαλασσινά κατανάλωναν ανάλογα τόσο με την οικονομική τους κατάσταση, όσο και με την περιοχή στην οποία ζούσαν. Το φαγητό τους συνόδευε κρασί κόκκινο, λευκό ή ροζέ στο οποίο πρόσθεταν και νερό.


Τα βασικά γεύματα της ημέρας ήταν τρία. Το πρώτο αποτελούνταν από κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε κρασί, το οποίο συνοδεύονταν από σύκα ή ελιές, αμύγδαλα, καρύδια και άλλους ξηρούς καρπούς. Το δεύτερο λάμβανε χώρα το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα, ενώ το τρίτο (το οποίο ήταν και το σημαντικότερο της ημέρας) λάμβανε χώρα αφού πλέον είχε νυχτώσει. Στα βασικά αυτά γεύματα πολλές φορές προσθέτονταν και ένα επιπλέον ελαφρύ γεύμα αργά το απόγευμα, ενώ το αριστόδειπνον ήταν ένα κανονικό γεύμα που μπορούσε να σερβιριστεί αργά το απόγευμα στη θέση του δείπνου.

Διατροφικές συνήθειες
Σαν πρωινό ρόφημα, έπιναν το "κυκεών", ένα μείγμα κρασιού, τριμμένου τυριού και κριθάλευρου. Ένα άλλο ρόφημα που προτιμούσαν πολύ ήταν το υδρόμελο, το οποίο παρασκεύαζαν από χλιαρό νερό και μέλι.
Το γεύμα περιείχε ψάρι, όσπρια ή ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Έτρωγαν λίγο κόκκινο κρέας, ενώ τα χορταρικά τα σέρβιραν με μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι, ξύδι και μέλι. Ήταν μάλιστα το σημείο εκείνο του φαγητού, που δεν έπιναν κρασί.

Θέση στη διατροφή τους είχαν επίσης τα πουλερικά (διαφόρων ειδών) αλλά και τα κουνέλια, οι λαγοί, τα αγριογούρουνα, τα αγριοκάτσικα, τα ελάφια, καθώς και τα γνωστά κατοικίδια ζώα τα οποία μαγείρευαν συνήθως στο φούρνο ή στη σούβλα ή τα έβραζαν με διάφορα λαχανικά και καρυκεύματα και τα ψάρια, με προτίμηση κυρίως σε ψάρια όπως ο κολιός - σκουμπρί (σκόμβρος), η σαρδέλα (σαρδίνι ή τριχίς), η γόπα (βοξ) και η μαρίδα (σμόρις).

Είναι αξιοσημείωτο πως στην αρχαία Αθήνα ένα γεύμα δεν άρχιζε ποτέ με σούπα. 
Τα όσπρια και τα δημητριακά, αποτελούσαν διατροφική βάση για την πλειοψηφία των Ελλήνων οπό την αρχαιότητα. Τα κουκιά, τα λούπινα, τα μπιζέλια, τα ρεβίθια και τα φασόλια είναι μερικά από τα όσπρια που προτιμούσαν. Τα δημητριακά χρησίμευαν κυρίως στην παρασκευή διαφόρων τύπων ψωμιού, έτσι παρασκεύαζαν ψωμί από κριθάρι, σιτάρι, κεχρί κ.α.

Τα λαχανικά που υπήρχαν τότε ήταν το αγγούρι, η αγκινάρα, ο αρακάς (μπιζέλι), οι κολοκύθες, τα κρεμμύδια, τα λάχανα, τα σπαράγγια, τα μανιτάρια, τα παντζάρια κ.α. ενώ χρησιμοποιούσαν τον άνηθο, το βασιλικό, το δυόσμο, το κάρδαμο, το κόλιανδρο, την κάππαρη, το κουκουνάρι αλλά και το πιπέρι.

Σαν επιδόρπια σέρβιραν νωπούς και ξηρούς καρπούς, γλυκές πίτες που ήταν φτιαγμένες από μέλι, τυρί και λάδι. Ένα από τα πιο αγαπητά "πιάτα" ονομαζόταν μυτλωτός και ήταν πίτα με τυρί ανακατεμένο με μέλι και σκόρδα. Μάλιστα, αγαπούσαν ιδιαίτερα τα φρούτα όπως το αχλάδι, το δαμάσκηνο, το κεράσι, το κούμαρο, το κυδώνι και φυσικά το σταφύλι και το σύκο, τα οποία και αποξέραιναν.

Στις κατώτερες τάξεις έτρωγαν κριθάρι με όλους τους τρόπους. Πίτες με κριθάλευρο, κριθαρένια ψωμιά, ακόμα και ζωμό από κριθάρι, έπιναν. Συνήθιζαν ακόμα να καταναλώνουν πηχτούς ζωμούς με μπιζέλια ή φακές και αλλαντικά. Το κρέας και το άσπρο ψωμί δεν ήταν συνηθισμένα στο τραπέζι τους, σε αντίθεση με τα αλατισμένα ψάρια που τα έφερναν από τον Εύξεινο Πόντο.Το κρασί τους ήταν φθηνό και νερωμένο, αν και τις περισσότερες φορές περιορίζονταν στο νερό, ενώ το ελαιόλαδο ήταν στις προτιμήσεις όλων, όχι μόνο για τη διατροφή τους, αλλά και για την περιποίηση του σώματός τους. 

Κανόνες & συνήθειες γευμάτων
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός, πως στις περισσότερες περιστάσεις οι γυναίκες γευμάτιζαν χωριστά από τους άνδρες. Αν η χωρητικότητα του σπιτιού το απαγόρευε, οι άνδρες κάθονταν στο τραπέζι πρώτοι και οι γυναίκες ακολουθούσαν τότε μόνο, όταν τελείωναν οι άνδρες το γεύμα τους. Το ρόλο των υπηρετών είχαν οι δούλοι, ενώ σύμφωνα με τον Αριστοτέλη τις υπηρεσίες τους πρόσφεραν οι γυναίκες και τα παιδιά στις φτωχές οικογένειες που δεν είχαν δούλους.

Οι αρχαίοι έτρωγαν καθιστοί, ενώ οι πάγκοι χρησιμοποιούνταν κυρίως στα συμπόσια και είχαν ορθογώνιο σχήμα. Για καθημερινή χρήση τα τραπέζια τους ήταν ψηλά και χαμηλά μόνο για τα συμπόσια και κατά τον 4ο π.Χ. αι. στρογγυλά με ζωόμορφα πόδια τις περισσότερες φορές. Κομμάτια πεπλατυσμένου ψωμιού χρησιμοποιούνταν ως πιάτα, χωρίς να αποκλείουν τη χρήση πήλινων δοχείων, που ήταν και πιο διαδεδομένα.
Μάλιστα με την πάροδο του χρόνου, τα πιάτα που κατασκευάζονταν ήταν ιδιαίτερα επιμελημένα, για να φτάσουν στους ρωμαϊκούς χρόνους να είναι φτιαγμένα από πολύτιμα μέταλλα, αλλά και από γυαλί. Μαχαιροπήρουνα συνήθως δεν χρησιμοποιούσαν, αφού ο τρόπος λήψης φαγητού ήταν με τα δάχτυλα. Βέβαια χρησιμοποιούσαν μαχαίρια για την κοπή των κρεάτων και κάποιας μορφής κουτάλια για τις σούπες και τους ζωμούς, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που κομμάτια ψωμιού είχαν και τη χρήση κουταλιού, αλλά και πετσέτας για τα δάχτυλα.

Συμπόσιο
Το συμπόσιο ήταν βραδινό γεύμα με φίλους ή γνωστούς, που ονομαζόταν και συνεστίαση. Μάλιστα υπήρχαν και δείπνα όπου όσοι συμμετείχαν συνεισέφεραν είτε οικονομικά είτε με τρόφιμα, τα οποία λέγονταν συμβολές, τις οποίες ο Όμηρος αποκαλεί εράνους. Περιελάμβανε δύο στάδια από τα οποία το πρώτο ήταν αφιερωμένο στο φαγητό (το οποίο συνήθως ήταν λιτό) και το δεύτερο ήταν αφιερωμένο στην κατανάλωση ποτού. Ξεκινούσε με σπονδή συνήθως προς τιμή του Διονύσου και ακολουθούσαν συζητήσεις μεταξύ των συμμετεχόντων και ψυχαγωγία.
Για την ακρίβεια οι αρχαίοι έπιναν κρασί και μαζί με το γεύμα.Τα διάφορα ποτά, συνοδεύονταν από μεζέδες όπως κάστανα, κουκιά, ψημένοι κόκκοι σιταριού ή και γλυκίσματα από μέλι οι οποίοι είχαν στόχο να απορροφήσουν το οινόπνευμα και να επιμηκυνθεί με τον τρόπο αυτό ο χρόνος του συμποσίου.
(Περισσότερα για τα συμπόσια θα αναφέρουμε σε επόμενή μας ανάρτηση).

Συσσίτια
Τα συσσίτια ήταν κοινά γεύματα όπου συμμετείχαν υποχρεωτικά άνδρες κάθε ηλικίας στα πλαίσια κοινωνικού ή θρησκευτικού εθιμοτυπικού, που γίνονταν συνήθως στη Σπάρτη και στην Κρήτη. Μάλιστα στη Σπάρτη ήταν όχι μόνο υποχρεωτική η συμμετοχή αλλά και η συνεισφορά τροφίμων. Τα συσσίτια (στη Σπάρτη) περιελάμβαναν τον μέλανα ζωμό, ο οποίος ήταν φτιαγμένος από χοιρινό κρέας, που το έβραζαν με το αίμα και έριχναν αλάτι και ξύδι. Κάθε συνδαιτυμόνας έτρωγε ορισμένη μερίδα από το ζωμό και συμπλήρωνε το γεύμα του με κριθαρένιο ψωμί, μαύρο κρασί, ελιές και τυρί, ενώ δεν έλειπε και ένας πηχτός χυλός από μπιζέλια.

Ιδιαίτερη διατροφή
Αξίζει να αναφέρουμε την αναγκαιότητα ιδιαίτερης διατροφής για αρρώστους. Ο Ιπποκράτης αναφέρει, στο έργο του "Περί Διαίτης Οξέων", τις ευεργετικές ιδιότητες στην πτώση του πυρετού της πτισάνης, η οποία περιείχε σπόρους κριθαριού. Άλλοι γιατροί, επέτρεπαν μόνο υγρές τροφές για τις έξι πρώτες μέρες.



Πηγές πληροφοριών: wikipedia.orghellinon.net
Κείμενο: "to e-periodiko mas"
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Frame's remake...


frames-remake

Αν έχετε παλιές μεταλλικές κορνίζες που ο χρόνος δεν τους φέρθηκε καλά, μην τις πετάτε. Μπορούν να πάρουν καινούργια παράταση ζωής και να γίνουν μέρος της διακόσμησής σας, εύκολα! Ειδικά, αν είναι σαν τη δική μου, που είχε ξεφλουδίσει και σκουριάσει σε κάποια σημεία...
Θέλετε να δείτε πώς;

Είναι απλό και γρήγορο!

frames-remake

Χρειάζεστε απλά, χρυσή μπογιά (πατίνα) και ένα λεπτό γυαλόχαρτο. Θα τρίψετε προσεκτικά την επιφάνεια της κορνίζας με το γυαλόχαρτο, για να αφαιρέσετε κάθε αλλοίωση ή τη σκουριά που πιθανόν να έχει. Θα σκουπίσετε την επιφάνειά της και στη συνέχεια θα τη βάψετε.
Θα χρειαστεί να περιμένετε μία με δύο ώρες, μέχρι να στεγνώσει καλά, για να τη χρησιμοποιήσετε. Εγώ έβαψα μαζί δύο βότσαλα και ένα πήλινο γλαστράκι, για της κάνουν συντροφιά...


Τι λέτε, δεν άξιζε τον κόπο;
Να έχετε όλοι μια όμορφη εβδομάδα!


Marina
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Χ. Σουάντι: "Η Τουρκία οφείλει να συνεργαστεί για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας"






Ο επιτετραμμένος της πρεσβείας του Ιράκ στην Ελλάδα, μιλά στην Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα.
Διαβάστε τη συνέντευξη και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...


Με τη φράση «το Ιράκ πολεμά το ISIS, αλλά παράλληλα ελπίζει και σκέφτεται την ανοικοδόμησή του», ο επιτετραμμένος της πρεσβείας του Ιράκ στην Αθήνα, Χάιντερ Σουάντι, δίνει το στίγμα της συνέντευξης που παραχωρεί στην Ε.-Β. Μπαμπαλιούτα και στα «Επίκαιρα». Επικεντρώνοντας στην ανάγκη όλες οι προσπάθειες να κατευθυνθούν προς τη συντριβή του Ισλαμικού Κράτους ούτως ώστε να μπορέσει να επανέλθει η περιοχή στην ομαλότητα και την ειρήνη, εκφράζει την αισιοδοξία του για τη γρήγορη απελευθέρωση της Μοσούλης, ενώ υπογραμμίζει ότι η μεγαλύτερη μετανάστευση είναι εσωτερική. 
Μιλά για την επίθεση στο Παρίσι και για τον ρόλο της Τουρκίας και εκφράζει την άποψη ότι οι βομβαρδισμοί κατά των τζιχαντιστών θα πρέπει να αυξηθούν. Σε ό,τι αφορά στους Ιρακινούς που φεύγουν στην Ευρώπη, καταγγέλλει την άγρια εκμετάλλευσή τους από τους δουλεμπόρους, ενώ διερωτάται για ποιο λόγο οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν χειρίζονται διαφορετικά το πρόβλημα και επιτρέπουν να πνίγονται τόσοι άνθρωποι στο Αιγαίο.
Πώς σχολιάζετε την τεταμένη ατμόσφαιρα που επικρατεί ανάμεσα σε Μόσχα και Άγκυρα έπειτα από το «πολεμικό επεισόδιο» της κατάρριψης του ρωσικού μαχητικού;
Εκείνο που ενδιαφέρει το Ιράκ είναι να βρεθεί γρήγορα μια ειρηνική λύση και να πρυτανεύσει η λογική σε αυτή την ευαίσθητη περιοχή. Ήδη υπάρχει μεγάλη αναταραχή και δεν υφίσταται λόγος για περισσότερη ένταση. Εμείς τους σεβόμαστε όλους. Πρέπει να επικεντρωθούμε στην καταπολέμηση του ISIS και άπαντες οφείλουν να θέσουν αυτό τον στόχο ως προτεραιότητα.
Τι έχετε να πείτε για την εισβολή Τούρκων στρατιωτών και αρμάτων μάχης στην περιοχή της Μοσούλης; Τι νομίζετε ότι επιδιώκει με την κίνηση αυτή η Άγκυρα; Πιστεύετε ότι θα δημιουργηθεί ένα νέο μέτωπο ή θα αποσύρει τις δυνάμεις της, όπως επίσημα ζήτησε η κυβέρνηση του Ιράκ;
Η απελευθέρωση της Μοσούλης αποτελεί προτεραιότητα για το Ιράκ, αλλά πρέπει να γίνει σε συνεργασία με την ιρακινή κυβέρνηση και με σεβασμό στην εθνική μας κυριαρχία. Καλωσορίζουμε κάθε έθνος που επιθυμεί να συνδράμει στις προσπάθειες της διεθνούς συμμαχίας, όμως είναι προφανές ότι είναι απαραίτητη η συγκατάθεση του Ιράκ για την ανάπτυξη δυνάμεων επί του εδάφους του. Σε διαφορετική περίπτωση θα χρειαστεί να προσφύγουμε, όπως έχει ανακοινωθεί, στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Σε αυτό το πλαίσιο, η Άγκυρα οφείλει να συνεργαστεί με τη Βαγδάτη για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Η διαβούλευση και η συνεργασία με την ιρακινή κυβέρνηση και τις στρατιωτικές της δυνάμεις είναι αναγκαία συνθήκη προκειμένου να αποφευχθεί κάθε υπόνοια αναφορικά με παρεμβάσεις στην κυριαρχία του Ιράκ. Πιστεύω ότι η Τουρκία θα δράσει με σύνεση. Η κοινή απειλή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν δεν είμαστε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας και, πάνω απ' όλα, ενωμένοι.
Ποια είναι η κατάσταση τώρα με το Χαβιφάτο στο Ιράκ και σε ποιο στάδιο βρίσκονται οι προετοιμασίες της εκστρατείας για την απελευθέρωση της Μοσούλης;
Αυτό που κάνει ο ιρακινός στρατός είναι να απελευθερώνει πόλεις-κλειδιά. Καταφέραμε και απελευθερώσαμε το Σαλαχαντίν, το Μπάιτζι και τη Σαμάρα και επικεντρωνόμαστε τώρα στη Μοσούλη και το Ραμάντι. Είναι θέμα ημερών να απελευθερώσουμε και αυτές τις πόλεις. Οι στρατιωτικές μας δυνάμεις τώρα πια έχουν περισσότερη εμπειρία. Η νίκη είναι πλέον με το μέρος μας, καθώς οι προσπάθειές μας έχουν ενισχυθεί από τους βομβαρδισμούς Ρωσίας και Γαλλίας στη Συρία.
Ακριβώς επειδή το ISIS έχει χάσει πολλά εδάφη στο Ιράκ, περιμέναμε επίθεσή του στο Παρίσι. Ήξεραν ότι τα ΜΜΕ θα επικεντρώνονταν στη Γαλλία και όχι στο Ιράκ, όπου το Χαλιφάτο χάνει συνεχώς εδάφη. Με αυτό τον δολοφονικό τρόπο προσπάθησαν να κάνουν επίδειξη ισχύος και να προβληθούν. Από την πλευρά μας, για να ανακαταλάβουμε τη Μοσούλη, οι στρατιωτικές μας δυνάμεις συνεργάζονται στενά με τις κουρδικές στρατιωτικές δυνάμεις των Πεσμεργκά, ενώ υπάρχει συντονισμός και όσον αφορά στις μαζικές κινητοποιήσεις των πολιτών.

Πιστεύετε ότι το ISIS είναι υπό πολιορκία τώρα στη Συρία και το Ιράκ, ή έχετε πληροφορίες ότι ορισμένες χώρες της περιοχής συνεχίζουν να το υποστηρίζουν;

Το βασικό εισόδημα του ISIS είναι από την πώληση πετρελαίου. Άρα θα πρέπει να κοπεί αυτή η πηγή εισοδήματος. Το ISIS είναι επικίνδυνο για όλους. Έχει προκαλέσει, μεταξύ άλλων, αποσταθεροποίηση και στην οικονομία. Όπως καταλαβαίνετε, κανείς δεν πρέπει να τους βοηθά ούτε πολιτικά αλλά ούτε και οικονομικά. Τώρα, πάντως, με τους βομβαρδισμούς έχει αποδυναμωθεί και παίρνουμε πάλι εμείς τον έλεγχο.

«Ευπρόσδεκτη η βοήθεια» 
Υπάρχουν αναφορές ότι ο πρόεδρος του Λιβάνου ζήτησε τη στρατιωτική συνδρομή της Ρωσίας για να πλήξει το Ισλαμικό Κράτος στα σύνορα της χώρας με τη Συρία. Υπάρχει παρόμοια πρωτοβουλία από πλευράς Ιράκ;
Το Ιράκ, αντιλαμβανόμενο τη διεθνή απειλή, καλωσορίζει κάθε βοήθεια, απ' οπουδήποτε κι αν προέρχεται. Η απειλή αυτή δεν αφορά μόνο στη Συρία ή στον Λίβανο. Πλέον αυτό το έχουν αντιληφθεί και οι Ευρωπαίοι. Προειδοποιούσαμε συνέχεια ότι η τρομοκρατία θα φτάσει παντού. Και μπορεί να μην έχουμε ζητήσει βοήθεια από συγκεκριμένη χώρα, όπως, π.χ., από τη Ρωσία, που αποτελεί μια υπερ-δύναμη που πολεμά το ISIS, πάντα όμως είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε βοήθεια και συνεργασία, όπως για παράδειγμα σε επίπεδο ανταλλαγής πληροφοριών.
Τι συμβαίνει με τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς εναντίον του ΙSΙS στο Ιράκ; Υπάρχει κάποια αλλαγή στον τρόπο διεξαγωγής τους ώστε να είναι πιο αποτελεσματικοί;
Καταρχάς, πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των βομβαρδισμών. Μπορεί μετά την επίθεση στο Παρίσι να εντάθηκαν, θεωρούμε, ωστόσο, ότι υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση. Ο εχθρός μας κινείται συνέχεια μεταξύ Συρίας και Ιράκ. Με τη χρήση της σύγχρονης δορυφορικής τεχνολογίας που διαθέτει η Ευρώπη πιστεύουμε ότι μπορούμε να τον πλήξουμε.
«Αεροπορικώς η μεταφορά των προσφύγων» 
Το ζήτημα των προσφύγων αποτεθεί πολύ μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα και ευρύτερα την Ευρώπη. Πώς βλέπετε αυτό το πρόβλημα μέσα από την εμπειρία του Ιράκ;
Καταρχάς, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και επίσημα την ελληνική κυβέρνηση που βοηθά τους Ιρακινούς πρόσφυγες. Στο Ιράκ, από την άλλη, έχουμε μεγάλη εσωτερική μετανάστευση. Επίσημα ο πληθυσμός μας είναι τριάντα έξι εκατομμύρια. Πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκδιωχθεί από τις εστίες τους και είναι μετανάστες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Βέβαια, όταν απελευθερώνεται μια πόλη οι κάτοικοί της επιστρέφουν στα σπίτια τους, τα οποία όμως είναι κατεστραμμένα από τους τρομοκράτες. Από την άλλη, υπάρχουν συμπατριώτες μας που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Ανεπίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι αυτή τη χρονιά έχουν φύγει πάνω από σαράντα χιλιάδες άνθρωποι. Η Ευρώπη θα πρέπει να βοηθήσει αυτούς τους πρόσφυγες με πιο σύγχρονο τρόπο, στο πνεύμα του ανθρωπισμού. Γιατί να πνίγονται στο Αιγαίο; Θα μπορούσαν να μεταφέρονται αεροπορικώς. Έτσι θα ενισχυόταν και ο έλεγχος για το ποιος μπαίνει στην Ευρώπη. Ήδη έχουν καταγραφεί πάνω από τρεις χιλιάδες άνθρωποι που έχουν πνιγεί. Εκτός αυτού, οι πρόσφυγες έχουν επίσης χάσει πολλά λεφτά στους λαθρεμπόρους. Κάθε άτομο ξοδεύει πάνω από 10.000 δολάρια για να φτάσει στην Ευρώπη. Είναι πολύ λυπηρή αυτή η εικόνα. Θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη συνεργασία και να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα.
Πόσο έχει πληγεί το κομμάτι των επενδύσεων στη χώρα σας;
Η εικόνα που έχει επικρατήσει για το Ιράκ δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Έχουμε πάρα πολλές ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στη χώρα και παραμένουν δραστήριες. Η περιοχή όπου υπάρχει το πρόβλημα είναι γνωστή, όμως οι περιοχές της Βαγδάτης, του ιρακινού Κουρδιστάν και του Νότου είναι ασφαλείς. Εμείς, από την πλευρά μας, καλούμε τις κατασκευαστικές εταιρείες να έρθουν να επενδύσουν, καθώς έχουμε ανάγκη από ανοικοδόμηση λόγω του πολέμου εναντίον των τρομοκρατών. Υπάρχει ευνοϊκή νομοθεσία για τις επενδύσεις, ενώ παράλληλα η ιρακινή κυβέρνηση αναπτύσσει μια σειρά μεταρρυθμίσεων κατά της διαφθοράς, ως μέρος των προσπαθειών για την προώθηση της διαφάνειας και της δημοκρατίας. Η ελληνική κυβέρνηση, με την οποία έχουμε παραδοσιακά πολύ καλές σχέσεις, θα μπορούσε να ενθαρρύνει τις ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες προς αυτή την κατεύθυνση, ειδικά τώρα που έχουν μειωθεί οι τιμές του πετρελαίου ώστε να επωφεληθούν. Υπάρχουν πολλά μεγάλα επιχειρηματικά προγράμματα στα οποία θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε συνεργασία με τους Έλληνες. Η συνεργασία μας με άλλες χώρες είναι η ελπίδα μας ώστε να μπορέσουμε να επανέλθουμε σε κανονικούς ρυθμούς.


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Χρόνος κλέφτης.



Χρόνος η στιγμή, χρόνος το άπειρο,
χρόνος το λεπτό, χρόνος η μέρα...
Χρόνος ατέλειωτος όταν πονάω
χρόνος ελάχιστος, όταν γελώ.

Ένα ρολόι τον μετράει, 
ένα πρόσωπο τον κουβαλάει
και τα σημάδια του, κοιτώ.

Χρόνος η γέννηση, χρόνος ο θάνατος
χρόνος η χαρά, χρόνος η λύπη...
στιγμή η ευτυχία, στιγμή ο έρωτας
και το χαμόγελο, στιγμή...

Τραίνο ο χρόνος, μας μεταφέρει
πάνω στις ράγες του κυλώ
μαζί του τρέχω, με παρασέρνει
μα να τον πιάσω, δεν μπορώ.

Να τον κρατήσω, να τον σταματήσω
να τον αδράξω, συχνά ζητώ...
μα κείνος φεύγει, με παρασέρνει
με την ορμή του, ζω.

Κι όταν νομίζω πως μου ξεφεύγει
κοιτώ τα μάτια σου τα δυο
μέσα σ' αυτά μόνο, σταματάει
μέσα σ' αυτά, τον κατακτώ...

Αυτή είναι η πρώτη συμμετοχή μου, στο 10ο Συμπόσιο Ποίησης της αγαπημένης φίλης μου της Αριστέας, που μόλις ολοκληρώθηκε, μέσα από το blog της "η ζωή είναι ωραία".

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους φίλους, που ξεχώρισαν και βαθμολόγησαν αυτές τις ποιητικές μου απόπειρες και να σας πω, πως το νικητήριο ποίημα της Ελένης μας, είναι εδώ


.
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Η παιδική & εφηβική παχυσαρκία, αντιμετωπίζονται εθνικά!



Καθώς το ποσοστό υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών και εφήβων στην Ελλάδα ξεπερνά το 30% ,
προσδίδει στο πρόβλημα διαστάσεις επιδημίας, τόσο στη χώρα μας, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Η παχυσαρκία μπορεί να δημιουργήσει υπέρταση, διαβήτη τύπου 2, διαταραχές του ενδοθηλίου, καρδιαγγειακά προβλήματα και υπερλιππιδαιμία καθώς τα παιδιά ενηλικιώνονται, με αποτέλεσμα να θέτεται σε σοβαρό κίνδυνο η υγεία, η ποιότητα της καθημερινότητάς τους, ακόμα και η ζωή τους.

Τα ολοένα και αυξανόμενα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας που συνοδεύουν την παχυσαρκία, έκαναν απόλυτα αναγκαία την πρόληψη και την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας από την παιδική και εφηβική ηλικία, υποδηλώνοντας πως το σύστημα που ίσχυε δεν ήταν αποτελεσματικό. Οι κύριοι λόγοι είναι:

1) Η πλημμελής καταγραφή του δείκτη μάζας σώματος σε παιδιά και εφήβους, που προσέρχονται σε Παιδιάτρους ή Γενικούς Γιατρούς για οξέα ή χρόνια ιατρικά προβλήματα.

2) Έλλειψη σαφούς καθοδήγησης των Παιδιάτρων, Γενικών Γιατρών και άλλων επιστημόνων υγείας, σχετικά με το πώς θα διακινήσουν ένα υπέρβαρο ή παχύσαρκο παιδί.

3) Έλλειψη συντονισμού και φορέων που εμπλέκονται στην υγεία του παιδιού, σχετικά με την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.

4) Έλλειψη ικανοποιητικής ενημέρωσης των γονέων καθώς και όλων των αρμόδιων φορέων σχετικά με την πρόληψη και αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.

Το πρόγραμμα "Ανάπτυξη Εθνικού Συστήματος Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Υπερβαρότητας και Παχυσαρκίας κατά την Παιδική και Εφηβική Ηλικία", είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης παρέμβασης που στόχο έχει να καταγράψει τα ανθρωπομετρικά δεδομένα (συμπεριλαμβανομένου του δείκτη μάζας σώματος σε παιδιά και εφήβους που πηγαίνουν σε Παιδιάτρους ή Γενικούς Γιατρούς, να καθοδηγήσει με σαφήνεια όλους τους επιστήμονες υγείας σχετικά με το πώς θα διακινήσουν ένα υπέρβαρο ή παχύσαρκο παιδί, να συντονίσει τους φορείς που εμπλέκονται στην υγεία του παιδιού και να ενημερώσει επιστήμονες υγείας, γονείς και αρμόδιους φορείς σχετικά με την πρόληψη και την αντιμετώπισή της.

Το Τμήμα Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Διαβήτη της Α' Παιδιατρικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Νοσοκομείο Παίδων "Η Αγία Σοφία") αποτελεί Κέντρο Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Υπερβαρότητας και Παχυσαρκίας κατά την Παιδική και Εφηβική Ηλικία στην Ελλάδα, καταγράφοντας τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά και εφήβους, συγκεντρώνονται πρωτόκολλα θεραπείας και παρέμβασης στο νοσούντα πληθυσμό και βάζει τις βάσεις για τη διαχρονική παρακολούθηση όλων των παιδιών και εφήβων με υπερβαρότητα και παχυσαρκία, από τη γέννηση ως και την ενηλικίωσή τους.

Μέσω του app.childhood-obesity.gr οι Παιδίατροι μπορούν να καταγράψουν τα περιστατικά που φτάνουν στο ιατρείο τους, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή του Εθνικού Μητρώου Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Υπερβαρότητας και Παχυσαρκίας κατά την Παιδική και Εφηβική Ηλικία.

Αξίζει να αναφερθεί πως το χρονικό διάστημα που λειτουργεί το πρόγραμμα αυτό, έχει παρατηρηθεί βελτίωση των παιδιών και εφήβων που καταγράφηκαν κατά 30%.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Το γυναικείο παντελόνι, διαμέσου των αιώνων...



Το παντελόνι σήμερα, δεν είναι ανδρική υπόθεση. Όμως η ιστορία του γυναικείου παντελονιού, ξεκινά από πολύ παλαιότερα από όσο νομίζουμε...

Το 1850 στη Νέα Υόρκη, εμφανίζονται τα πρώτα γυναικεία παντελόνια με πολύ φαρδιά μπατζάκια, τα οποία είναι καλυμμένα με φούστα και τα φορούν ποδηλάτισσες. Ο λόγος που είναι καλυμμένα βρίσκεται στο γεγονός ότι και μόνο η λέξη "παντελόνι" ήταν συνυφασμένη με την απρέπεια.

Μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα, τα παντελόνια γίνονται αποδεκτά σαν γυναικείο ένδυμα. Οι γυναίκες την εποχή εκείνη φορούν μεταποιημένα ανδρικά παντελόνια και είναι αεροπόροι και γυναίκες που εργάζονται σε ορυχεία. Συνεχίζουν να τα καλύπτουν με φούστες, μέχρι τη στιγμή που η Coco Chanel σχεδίασε και φόρεσε παντελόνια και οι Marlen Dedrich και Kathryn Hepburn φωτογραφίζονται με αυτά και "επιβάλλουν" το ένδυμα ως γυναικείο και αποδεκτό, επηρεάζοντας όλο το δυτικό κόσμο. Οι γυναίκες που εργάζονται στα εργοστάσια ή στα χωράφια κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, φορούν παντελόνι και δεν το καλύπτουν πια με φούστα.

Μάρλεν Ντίντριχ - δεκαετία '50

Στη δεκαετία του '50 τα παντελόνια καθιερώνονται ως casual ρούχο ανδρών αλλά και γυναικών. Τα πρώτα capri παντελόνια κάνουν την εμφάνισή τους το 1948, από τη σχεδιάστρια Sonja de Lennard ενώ τα shors (κοντά) γίνονται μόδα στις αρχές της δεκαετίας (1950) για λίγο, αφού θεωρούνται κατάλληλα μόνο για μικρά αγόρια.

Μπορεί η δεκαετία του '60 να ξεκινά με συντηρητικές τάσεις στη μόδα και οι γυναίκες να φορούν παντελόνια μόνο σε casual περιστάσεις, όμως τα παντελόνια και η αυξανόμενη αγάπη των γυναικών σ' αυτά, αποδεικνύουν πως ήρθαν για να μείνουν. Έτσι όλο και περισσότερες φορούν παντελόνια capris και παντελόνια καμπάνες, τα οποία αγαπιούνται και από τον γυναικείο αλλά και από τον ανδρικό πληθυσμό. Τα παντελόνια καμπάνες έχουν έντονα εμπριμέ και από το γόνατο και κάτω φαρδαίνουν θυμίζοντας καμπάνα.
Το παντελόνι στις δεκαετίες '60 και '70

Η αγάπη στα παντελόνια καμπάνες θα συνεχιστεί και την δεκαετία του '70, που στις αρχές της οι hippies (όπως και αργότερα η Disco μουσική) επηρεάζουν έντονα τη μόδα. Κυριαρχούν τα φωτεινά χρώματα και τα μεγάλα λουλούδια, ενώ τα jean αποτελούν αγαπημένο πρωινό ντύσιμο, που φοριέται και από τα δύο φύλλα.

δεκαετία '80

Στη δεκαετία του '80 οι φίρμες και οι σχεδιαστές μόδας γίνονται δημοφιλείς και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές κυρίως των γυναικών. Τα τζιν ξεβάφουν, γίνονται γαλάζια, αποκτούν σκισίματα ή και κρόσσια, ενώ οι γραμμές είναι τώρα πιο χαλαρές και τα παντελόνια εφαρμοστά στη μέση, συνέχιζαν φαρδιά, για να καταλήξουν στο ύψος του αστραγάλου πάλι στενά. Είναι η εποχή που εμφανίζονται και τα πρώτα ελαστικά παντελόνια κολάν, τα οποία συνοδεύονται με γκέτες, όπως των χορευτών και γίνονται αγαπημένο κομμάτι της γυναικεία γκαρνταρόμπας.

δεκαετία '90

Τα στρατιωτικά χακί παντελόνια έρχονται να προστεθούν στις προτιμήσεις του νεαρόκοσμου τη δεκαετία του '90. Η μέση χαλαρώνει και φτάνει μέχρι λίγο πάνω από τους γοφούς, ενώ το πρώτο κουμπί συνηθίζεται να μένει ανοιχτό και το εσώρουχο να φαίνεται στο πάνω μέρος του παντελονιού. Τα κολάν δεν εγκαταλείπονται, τα οποία φοριούνται με μακριά πουλόβερ και αθλητικά παπούτσια.

Στη δεκαετία του '00 το γυναικείο παντελόνι, απαλλαγμένο από προκαταλήψεις βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων, για όλες τις ώρες της μέρας, ακόμα και από γυναίκες που είναι μέσης ή και μεγαλύτερης ηλικίας. Τα jean φοριούνται από το πρωί ως το βράδυ από γυναίκες και άντρες εκτοπίζοντας πολλές φορές, κάθε άλλο ρούχο. Δίνεται μεγάλη σημασία στα παπούτσια και τα αξεσουάρ και υπάρχει μεγάλη ελευθερία για πειραματισμού που δημιουργούν μοναδικές εμφανίσεις.




Πηγές πληροφοριών: slideshare.net, queen.gr, fe-mail.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Πυκνή, ατέλειωτη βροχή...



Βρέχει ξανά, βρέχει ασταμάτητα...
πυκνή ατέλειωτη βροχή πέφτει με ορμή στη γη,
στα πλακόστρωτα,  στους δρόμους,
σα να θέλει να ξεπλύνει κάθε ασχήμια, κάθε βρωμιά...

Ανοίγει ρωγμές παντού, ρωγμές μέσα μου,
βροχή σα δάκρυα λυγμών ανθρώπων που πονούν
αυλάκια φτιάχνει στην ψυχή, που λύτρωση ζητά.

Πυκνή ατέλειωτη βροχή,
πέφτει με ορμή στα βρώμικα πεζοδρόμια
μουλιάζει το χαρτόκουτο, μουλιάζει την κουβέρτα,
μουλιάζει την ψυχή κι εγώ,
απελπισμένα περιμένω το ουράνιο τόξο...

Ξέρω πως θα βγει, μαζί με την ελπίδα
αυτή, που κρατώ με νύχια και δόντια ζωντανή.
Αυτή, που ψυχορραγεί σε κάθε πόνο, σε κάθε βογκητό...
αυτή, που αναθαρρεί με κάθε χαμόγελο
αυτή, που ξαναζεί σε κάθε χέρι ανθρώπινο, που απλώνει η αγάπη!

Πέφτει πυκνή, ατέλειωτη βροχή...



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

To Athens Video Dance Project στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.



Η Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Πειραιώς 256) φιλοξενεί το 6ο Athens Video Dance Project στις 22, 23 και 24 Ιανουαρίου. Πρόκειται για ένα ετήσιο διεθνές φεστιβάλ, το οποίο ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια με σκοπό να ενώσει την τέχνη του χορού με την τέχνη του video. Το φεστιβάλ προωθεί την τέχνη του videodance στην Ελλάδα, δημιουργώντας καλλιτεχνικές ζυμώσεις μεταξύ σπουδαστών, επαγγελματιών και όλων όσων ενδιαφέρονται ή γοητεύονται από αυτή την τέχνη και δραστηριοποιούνται στο χορό, τον κινηματογράφο, τη μουσική και την εικαστική τέχνη, με στόχο την ανάπτυξη μιας σύγχρονης πλατφόρμας συνεργασία και δημιουργίας videodance έργων και δραστηριοτήτων. 

Οι άνθρωποι που απαρτίζουν την ομάδα του Athens Video Dance Project είναι άνθρωποι με γνώση, θητεία και πείρα στις παραστατικές τέχνες, τις κοινωνικές επιστήμες και την πολιτιστική διαχείριση και σχεδιάζουν και υλοποιούν εκπαιδευτικά, καλλιτεχνικά και κοινωνικά προγράμματα, αφού το AVDP αναπτύσσεται μέσα από εκπαιδευτικά, καλλιτεχνικά προγράμματα, εργαστήρια,σεμινάρια και μαθήματα αλλά και προβολές έργων videodance, παραγωγές διαδραστικών παραστάσεων και συνεργατικά εγχειρήματα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. 



Φέτος το AVDP κινείται σε δύο παράλληλους άξονες. Το διεθνές ετήσιο φεστιβάλ του AVDP official 2016 το οποίο διεξάγεται στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στον εκθεσιακό χώρο Ν. Κεσανλής της ΑΣΚΤ και στο AVDP.edu

Στο AVDP official 2016 θα παρουσιαστούν κάθε είδους έργα videodance, ταινίες και ντοκυμαντέρ χορού, παραστάσεις από καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως οι Daniel Lepkoff, Jevan Chowdhury, Angeliki Stellatou, Patricia Apergi και πολλοί άλλοι από 40 διαφορετικές χώρες του κόσμου.
Οι διακρατικές συνεργασίες με άλλα διεθνή φεστιβάλ videodance εξασφαλίζονται μέσα από το πρόγραμμα AVDP on TouR και θα υπάρχουν παρουσιάσεις από το αντίστοιχα φεστιβάλ της Βουργουνδίας, του Βερολίνου, της Φινλανδίας κ.α. 



Αξίζει να αναφέρουμε πως το AVDP official 2016 για τρίτη συνεχόμενη χρονιά πλαισιώνει τη δράση Promenade και παραστάσεις που αναπτύσσουν ένα καλλιτεχνικό διάλογο ανάμεσα στο χορό και άλλων μορφών τέχνης.

To AVDP.edu 2016, είναι εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που αποτελεί πλατφόρμα παρουσίασης σύντομων έργων από νέους καλλιτέχνες, σπουδαστές και απόφοιτους Ανώτερων Σχολών Χορού. Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και Ιδιωτικές Προβολές και videodance activities για τους σπουδαστές Ανώτερων Σχολών Χορού, καθώς και για τους μαθητές των Καλλιτεχνικών Σχολείων. 
Φέτος, θα πραγματοποιηθούν τα εξής εργαστήρια: Choreography lab, Promenade lab και 1 min Videodance. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα διαρκέσει από 16 - 24 Ιανουαρίου




Στο πλαίσιο του 6ου AVDP, θα παρουσιαστεί το videodance έργο "Moving Cities/Athens" του καταξιωμένου Βρετανού Καλλιτεχνικού Διευθυντή του project Moving Cities, Jevan Chowdhury, του οποίου τα γυρίσματα έγιναν σε διάφορα σημεία της Αθήνας, με τη συμμετοχή μερικών από τους πιο ταλαντούχους χορευτές της Ελλάδας. 

Το αναλυτικό πρόγραμμα του 6ου Athens Video Dance Project, μπορείτε να δείτε εδώ.

Η είσοδος είναι 5 ευρώ. Για τους φοιτητές στης ΑΣΚΤ είναι δωρεάν (με την επίδειξη της φοιτητικής ταυτότητας) καθώς και για τους καλλιτέχνες (δημιουργοί) οι οποίοι συμμετέχουν στο φεστιβάλ.

Μια γεύση μπορείτε να πάρετε στο βίντεο που ακολουθεί, το οποίο είναι από το περσινό φεστιβάλ.



Πηγή πληροφοριών: elculture.grathensvideodanceproject.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Το πρώτο μου βιβλίο...



Συμμετέχοντας σ' αυτή την υπέροχη σκυταλοδρομία αναμνήσεων, που ξεκίνησε ο καλός μας φίλος ο Γιάννης (idipoton.blogspot.gr), ακολούθησε η Μαρία μας (mytripssonblog.blogspot.gr) και μετά η Αριστέα μας (princess-airis.blogspot.gr) θέλω κι εγώ, να κάνω μαζί σας, αυτό το ταξίδι...

Μεγάλωσα σ' ένα σπίτι όπου ποτέ δεν έλειπε η βιβλιοθήκη, γεμάτη με λογιών - λογιών βιβλία. Οι γονείς μου, τα αγαπούσαν ιδιαίτερα και με έκαναν να τα αγαπήσω κι εγώ, από πολύ μικρή. Τα πρώτα, που βέβαια δεν διάλεξα εγώ και φυσικά δεν μπορούσα να διαβάσω μόνη μου, ήταν μικρές ιστορίες σε στίχους και ήμουν δεν ήμουν τριών...

Ακολούθησαν τα παραμύθια κατά δεκάδες και σε τόμους ακόμα, που δεν τα χόρταινα. Πάντα μέσα στα δώρα γιορτών και γενεθλίων υπήρχε και ένα βιβλίο κι άλλες φορές έτσι, χωρίς καμιά
αφορμή.

Το πρώτο βιβλίο, που διάλεξα μόνη μου, ήταν το "Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν" της Μπέτυ Σμιθ. Ο λόγος που το διάλεξα ήταν το μικρό κειμενάκι στην πρώτη του σελίδα, αμέσως μετά τον τίτλο: "Είναι κάποιο δέντρο που φυτρώνει στο Μπρούκλιν. Μερικοί το λένε Δέντρο του Ουρανού. Όπου κι αν τύχει να πέσει σο σπόρος του θα φυτρώσει ένα δέντρο που παλεύει να φτάσει στον ουρανό. Φυτρώνει μέσα σε μαντρωμένες αυλές και σε σωρούς πεταμένα σκουπίδια. Ξεφυτρώνει μέσα από σκάρες υπογείων. Είναι το μοναδικό δέντρο που φυτρώνει ακόμα και στο τσιμέντο. Ψηλώνει και θεριεύει... Ζει χωρίς ήλιο, χωρίς νερό και όπως φαίνεται και χωρίς χώμα. Θα το πρόσεχαν και θα το έβρισκαν ίσως και ωραίο αν δεν ήταν τόσο κοινό...".

Αυτό ήταν! Το κείμενο με μάγεψε! Λειτούργησε σαν μαγνήτης! Ήθελα οπωσδήποτε να διαβάσω γι' αυτό το δέντρο... ήθελα οπωσδήποτε να μάθω για την ιστορία της οικογένειας του Τζόνυ Νόλαν, που βρέθηκε στην Αμερική, όπως τόσοι άλλοι, από την Ευρώπη κάπου εκεί στα 1912, αναζητώντας μια θέση στον ήλιο. Διάβασα για τις σκέψεις τους, για τον τρόπο που μεγάλωναν τα παιδιά τους, για τον αγώνα τους να αποκτήσουν ένα τάφο, ο οποίος ήταν το μοναδικό κομμάτι γης που μπορούσε να είναι δικό τους.

Δεν θα σας πω, πώς τελειώνει το βιβλίο, ούτε αν έχει ευχάριστο ή δυσάρεστο τέλος. Αυτό που θα σας πω, είναι πως αυτό το βιβλίο με βοήθησε να καταλάβω πολλά πράγματα για τη ζωή των ανθρώπων, τις σκέψεις τους, τα θέλω τους, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές τους, τα όνειρά και τις επιδιώξεις τους. Με μάγεψε και το φυλάω ακόμα στη βιβλιοθήκη μου, με πολύ αγάπη...
Αν δεν το έχετε διαβάσει, αναζητήστε το, είμαι σίγουρη πως θα σας αρέσει!

Θέλω με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω θερμά, τη Μάνια για την ιδέα και το Γιάννη, που έκανε γνωστό σε μένα και τους υπόλοιπους φίλους, το blog game αυτό!



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Τα ψηλά τακούνια έχουν ...ιστορία!



Όλες τα αγαπάμε, οι περισσότερες από μας τα φοράνε, κάποιες μόνο τα θαυμάζουν, αλλά δεν το επιχειρούν. Αναμφισβήτητα τα ψηλά τακούνια, αποτελούν ένα άκρως εντυπωσιακό κομμάτι της γυναικείας εμφάνισης, σύμβολο θηλυκότητας και γοητείας.

Η ιστορία τους ξεκινά από τους αρχαίους χρόνους, αφού σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα ψηλοτάκουνα παπούτσια υπήρχαν τόσο στην αρχαία Αίγυπτο, όσο και στην αρχαία Ελλάδα (από τον μεγάλο Έλληνα υποδηματοποιό Ιφικράτη), αλλά και τη Μογγολία. Με την πάροδο των χρόνων τα ψηλοτάκουνα αγαπήθηκαν και φορέθηκαν όχι μόνο από γυναίκες, αλλά και από άνδρες.


Λέγεται, ότι το 1533 η Ιταλίδα Αικατερίνη των Μεδίκων στο γάμο της με τον Δούκα της Ορλεάνης (που αργότερα έγινε ο βασιλιάς Ερρίκος ο 2ος της Γαλλίας), θέλησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις του χαμηλού της ύψους, φορώντας τακούνια. Οι κυρίες της Αυλής και οι ευγενείς, έσπευσαν να υιοθετήσουν το παράδειγμά της με τακούνια, που συχνά άγγιζαν τα δώδεκα εκατοστά. Παράλληλα γίνονται σύμβολο εξουσίας και ισχύος, αφού ήταν ένα προϊόν, που είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν μόνο οι εύποροι.

Τον 17ο και τον 18ο αιώνα ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 14ος φορά τακούνια ύψους δεκατριών εκατοστών, σε σχήμα κλεψύδρας, για να φαίνεται πιο ψηλός και φυσικά απαγορεύει στους κοινούς θνητούς να κάνουν το ίδιο. Επιβάλλει μάλιστα ποινή θανάτου, σε όσους παραβούν τον κανόνα. Η Γαλλική επανάσταση έβαλε τέλος στη μοναρχία, αλλά και στα τακούνια...



Στα μέσα του 19ου αιώνα ανοίγει το πρώτο εργοστάσιο παπουτσιών στην Αμερική. Έτσι, οι πλούσιες Αμερκανίδες, που αγαπούσαν τη μόδα, δεν χρειαζόταν πια να φέρουν τα παπούτσια τους από το Παρίσι.

Στις αρχές του 20ου αιώνα η χειραφέτηση της γυναίκας, σηματοδοτεί την κατάργηση του κορσέ αλλά και την επιστροφή σε χαμηλότερα και πιο πρακτικά παπούτσια. Όταν (μετά το 1920) το μήκος της φούστας άρχισε να ανεβαίνει η εμφάνιση απαιτούσε όχι μόνο πρακτικά αλλά και όμορφα παπούτσια, που θα κολακεύουν τη γυναικεία σιλουέτα. Στη δεκαετία του 30, τα παπούτσια βάφονται σε διάφορα χρώματα, φωτεινά και ζωηρά, κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα πέδιλα και κατασκευάζονται παπούτσια και από δέρμα φιδιού και σαύρας. Το ύψος των τακουνιών, φτάνει τα πεντέμισι εκατοστά.


Κατά τη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, δεν ήταν δυνατό οι γυναίκες να φορούν ψηλοτάκουνα. Το χαμηλό κόστος και η άνεση, που πρόσφεραν τα χαμηλά παπούτσια, ήταν ο βασικότερος λόγος για να τα προτιμούν.

Στη δεκαετία του '50 η γόβα στιλέτο ανεβάζει το γυναικείο τακούνι σε νέα ύψη, για να ξανακατέβει τη δεκαετία του '60 και του '70 σε ύψη κατάλληλα για swing και disco. Θα επιστρέψει πάλι στη δεκαετία του '80, για να παραμείνει στο προσκήνιο σταθερά.
Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ρήση του διάσημου σχεδιαστή ψηλοτάκουνων παπουτσιών Manolo Blahnik (έκανε την εμφάνισή του τη δεκαετία του '90), ο οποίος είπε: "Πάντα πίστευα ότι υπάρχουν στιγμές μέσα στη μέρα, που τα ίσια παπούτσια φαίνονται πολύ ωραία, αλλά για το βράδυ προτιμώ μόνο τα ψηλά τακούνια και όσο πιο ψηλά, τόσο πιο καλά".

Η Μαίρλιν Μονρό, η γυναίκα που ανέδειξε καλύτερα από κάθε άλλη τα ψηλοτάκουνα, είχε πει: "Δεν ξέρω ποιος εφηύρε τα ψηλά τακούνια, αλλά όλες οι γυναίκες του οφείλουμε πολλά". Τι κρίμα, που δεν τον γνωρίζουμε...



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Όλη η ιστορία της σχολικής ζωής σε ένα μουσείο!



Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Διάσωσης Σχολικού Υλικού (ΕΚΕΔΙΣΥ), φιλοξενεί τις σχολικές αναμνήσεις όλων μας, αφού τα εκθέματά του ξεκινούν από τον 17ο αιώνα, ως τις μέρες μας. Ας το γνωρίσουμε...

Ένα διατηρητέο νεοκλασικό του 1850, στην Πλάκα (οδός Τριπόδων 23) στεγάζει αυτό το ξεχωριστό μουσείο, το οποίο είναι υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, ενώ είναι μέλος και του Δικτύου Μουσείων και Πολιτιστικού Φορέων του Ιστορικού Κέντρου Αθηνών.

Στόχος του δεν είναι άλλος από τη διάσωση, την έρευνα και τη μελέτη της ιστορίας της εκπαίδευσης και των σχολείων της χώρας μας. Οι Συλλογές του περιλαμβάνουν αναγνωστικά βιβλία, σχολικά βιβλία του δημοτικού και του γυμνασίου, καθώς και σχολικά βιβλία από όλο τον κόσμο, παιδικά βιβλία και σχολικό υλικό.

Πέρα από τις Συλλογές, το μουσείο έχει ποικίλες δραστηριότητες, όπως, συμμετοχές σε Εκθέσεις και Συνέδρια (Διεθνής Έκθεση Βιβλίου, Γιορτή Πολυγλωσσίας Δήμου Θεσσαλονίκης), διοργανώνει Πανελλήνιους Μαθητικούς Διαγωνισμούς, ημερίδες και συνέδρια, ενώ δραστηριοποιείται και στις εκδόσεις, σε σεμινάρια εξ αποστάσεως, επιμορφωτικά προγράμματα για εκπαιδευτικούς, γονείς και φοιτητές. Διαθέτει εργαστήρια για παιδιά και εκπονεί εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία και όχι μόνο.


Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης είναι ένας ζωντανός χώρο στον οποίο, τα παιδιά μαθαίνουν με βιωματικό τρόπο και οι ενήλικες ανασύρουν από τη μνήμη τους τους σχολικές τους αναμνήσεις ή μαθαίνουν κι αυτοί για παλαιότερες σχολικές εποχές των γονιών και των παππούδων τους. Όλη η ελληνική εκπαίδευση βρίσκεται στους ορόφους αυτού του υπέροχου κτιρίου γεμίζοντας τους επισκέπτες με γνώση, νοσταλγία και συγκίνηση.

Στη μόνιμη Έκθεση του μουσείου, ο κάθε επισκέπτης μπορεί να δει τις σχολικές εκδόσεις, το σχολικό υλικό που ξεκινά από τον 17ο αι και φτάνει ως και τον 20ο, ενώ μπορούν να δουν την αναπαράσταση της σχολικής τάξης του ΄50, με τα ξύλινα θρανία. Στην αίθουσα αυτή, μάλιστα, πραγματοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα.


Το μουσείο λειτουργεί καθημερινά  από 10:00 - 18:00 και τα Σαββατοκύριακα 11:00 - 19:00, ενώ τη Δευτέρα παραμένει κλειστό. Η είσοδος είναι 3€ και δωρεάν για εκπαιδευτικούς και παιδιά κάτω των 12 χρόνων, καθώς και σε κατόχους κάρτας εισόδου σε Μουσείο.
Διεύθυνση: Οδός Τριπόδων 23, Πλάκα (Αθήνα 10558), τηλέφωνο: 210 3250341
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες και τα εκπαιδευτικά του προγράμματα, θα βρείτε εδώ.


Πηγή πληροφοριών: ekedisy.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Τα πιο μικρά και περίεργα κρατίδια του κόσμου!



Αν σας πει κάποιος πως μπορείτε να δημιουργήσετε μια δική σας χώρα, με τους δικούς σας νόμους και να την αποκαλέσετε κυρίαρχο κράτος, θα γελάσετε ασφαλώς! Πριν το κάνετε ας δούμε αν υπάρχουν τέτοια κράτη και πώς γίνεται να υπάρχουν...

Οι λόγοι που μπορεί κάποιος να δημιουργήσει ένα μικρό έθνος, μπορεί να είναι ένα πείραμα, μια μορφή διαμαρτυρίας, μια μορφή τέχνης ή ακόμα κι ένα αστείο ή και για εγκληματική δραστηριότητα.

Αν τώρα αναρωτιέστε αν υπάρχουν τέτοια κράτη, ανακαλύψαμε κάποια και σας τα παρουσιάζουμε.


1. Πριγκιπάτο του Sealand - Principality of Sealand
Είναι το πιο γνωστό μικρό έθνος του κόσμου. Βρίσκεται ανοιχτά των Αγγλικών ακτών, έχει έκταση 0.00055 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 27 κατοίκους με την απογραφή του 2002. Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ένα φρούριο, το οποίο το κατέλαβε το 1967 ο Πάντυ Ρόι Μπέιτσ (που στη συνέχεια άλλαξε το όνομά του σε Νοκ Τζον) και το χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει ένα πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Αυτό και η οικογένειά του διεκδίκησαν το φρούριο ως ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, συμπεριλαμβανομένης της έκδοσης διαβατηρίων.

Ισχυρίστηκαν μάλιστα, ότι το κράτος τους είχε γίνει ανεξάρτητο αφού η Γερμανία απέστειλε διπλωμάτη και η δικαστική απόφαση του 1968 του Ηνωμένου Βασιλείου που ανέφερε ότι λόγω της θέσης του, το φρούριο βρίσκεται σε διεθνή ύδατα και για το λόγο αυτό είναι εκτός της δικαιοδοσίας των Βρετανών, πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Το εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι το 1978 ο Αλεξάντερ Άκενμπαχ, ανακήρυξε τον εαυτό του πρωθυπουργό του κρατιδίου και με τη βοήθεια Γερμανών και Ολλανδών υποστηρικτών του, οργάνωσε ένοπλη επίθεση στις εγκαταστάσεις. Τελικά οι οικογένεια του Νοκ, κατάφερε με στρατολόγηση ένοπλων δυνάμεων να το πάρει πίσω...

2. Δημοκρατία της Μολοσσίας - Republic of Molossia
Η μικρή αυτή δημοκρατία, έχει έδρα της το Ντέιτον της Νεβάδα και η έκτασή της (58 τ. χιλιόμετρα) περιλαμβάνει κατ' ουσία το σπίτι του Προέδρου της, Κέβιν Μπο, την αυλή εμπρός και πίσω και δύο ακίνητα που αγόρασε ο ίδιος στην Πενσυλβάνια και την Καλιφόρνια. Εντύπωση προκαλεί ο ισχυρισμός του ότι του ανήκει ένα σημείο στον Ειρηνικό Ωκεανό και 4.881 τετραγωνικά μίλια στην ...Αφροδίτη! Το στυλ του με την στρατιωτική στολή και τα μεγάλα γυαλιά ηλίου, κάνει πολλούς να αναρωτιούνται αν πρόκειται για αλαζόνα δικτάτορα ή για τρελό. Παρόλα αυτά η Δημοκρατία της Μολοσσίας πληρώνει φόρους στις ΗΠΑ, ενώ έχουν απαγορευτεί στο έδαφός της όπλα, θαλάσσιοι ελέφαντες, γατόψαρα, κρεμμύδια και ό,τι έχει σχέση με το Τέξας με εξαίρεση τον ποπ σταρ Κέλι Κλάρκσον! Αν, τώρα αναρωτιέστε πώς οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν όλο αυτό, να σας πούμε πως είναι μόλις 2 -3!

3. Το πριγκιπάτο του Χατ Ριβερ - Principality of Hutt River
Ιδρύθηκε το 1970 και βρίσκεται στη Δυτ. Αυστραλία, με έκταση που δεν ξεπερνά τα 72 τ.χιλιόμετρα, από τον Λέοναρντ Κάσλεϊ. Η έκτασή του είναι ιδιοκτησία πέντε οικογενειών, οι οποίες βρέθηκαν σε διαμάχη με την κυβέρνηση της Δ. Αυστραλίας για το ποσοστό καλλιέργειας του σιταριού, Έχοντας παράξει πολύ περισσότερο σιτάρι από το επιτρεπτό, υπήρξε μια εκτενής αλληλογραφία μεταξύ της κυβέρνησης της Δ. Αυστραλίας και του Λ. Κάσλεϊ, ο οποίος από λάθος, αναφέρθηκε ως Διοικητής της επαρχίας Χατ Ρίβερ, δίνοντάς του έτσι το νομικό δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον τίτλο αυτό. Λίγο αργότερα, άλλαξε αυτό τον τίτλο σε "Αυτού βασιλική Υψηλότης Πρίγκιπας Λέοναρντ Ι", έτσι ώστε να επωφεληθεί από ένα παλιό νόμο, που έλεγε ότι όποιος ανακατεύεται στις δουλειές του βασιλιά, μπορεί να κατηγορηθεί για προδοσία. Αυτό το νόμο χρησιμοποίησε για να δικαιολογήσει την απόσχιση της "χώρας" του από την Αυστραλία.

4. Το βασίλειο του Άλλου Κόσμου - The Other World Kindom
Το βασίλειο αυτό, που έχει έκταση μόλις 0.02 τ. χιλιόμετρα, δημιουργήθηκε από μια γυναίκα την Αυτής βασιλική Υψηλότητα βασίλισσα Πατρίτσια Ι, στην Τσεχία, όταν δήλωσε πως το θέρετρό της είναι κυρίαρχο κράτος. Στο βασίλειο αυτό, που όπως καταλαβαίνετε είναι μητριαρχικό, είναι αποκλεισμένοι οι άντρες και κάτω από τη βασίλισσα που είναι ο απόλυτος μονάρχης, υπάρχουν διάφορα επίπεδα ευγένειας τα οποία κατέχουν μόνο γυναίκες. Αν αναρωτιέστε για τη θέση των ανδρών στην κοινωνία αυτή, να σας πούμε πως ανήκουν σε κατώτερες κοινωνικές τάξεις, που φτάνουν μέχρι τους σκλάβους. Σ' αυτή τη χώρα αν και μικρή θα συναντήσει κανείς πολλά κτίρια, υπαίθριους χώρους, αλλά και αίθουσες βασανιστηρίων! Εκδίδει δικό της νόμισμα, διαβατήρια και διαθέτει σημαία και εθνικό ύμνο.

5. Γουέιβ Λαντ - Waveland
Μια χώρα χωρίς κατοίκους που εκτείνεται σε 784 τ. χιλιόμετρα, είναι ένα βραχώδες νησί κοντά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1997 ακτιβιστές της Greenpeace, κατέλαβαν για λίγο το νησί, ως διαμαρτυρία για την γεώτρηση πετρελαίου στην περιοχή. Δήλωσαν πως το νησί αποτελεί ένα νέο κυρίαρχο κράτος με το όνομα Waveland και θα προσφερόταν σε όποιο πολίτη ήθελε να αναλάβει τη διαχείρισή του και τη συνέχιση του έργου της Greenpeace. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία, η Ισλανδία και η Δανία αμφισβήτησαν την κυριαρχία του κράτους αυτού για κάποιο χρονικό διάστημα. Στην πορεία, η βρετανική κυβέρνηση δήλωσε πως δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις δράσεις της Greenpeace και απλά αγνόησε το θέμα. Η οργάνωση υποστήριξε ότι οικονομικά το σχέδιο ήταν ασύμφορο και σήμερα, το μόνο που έχει μείνει είναι ο ηλιακός φάρος που βοηθά τα πλοία να μη χτυπήσουν πάνω στο νησί.

6. Το δουκάτο της Δυτικής Ανταρκτικής - Grand Duchy of Westarctica
Το 2001 ο Αμερικανός Τρέβις Μακ Χένρι, εκμεταλλευόμενος τη συνθήκη της Ανταρκτικής που απαγορεύει σε χώρες να διεκδικήσουν εδάφη, αλλά όχι σε μεμονωμένα άτομα, ισχυρίστηκε ότι το έδαφος έκτασης 1,610,000 τ. χιλιομέτρων του ανήκει και ίδρυσε μια χώρα. Οι επιστολές που ακολούθησαν σε διάφορες κυβερνήσεις στον κόσμο, που ενημέρωναν γι' αυτό, έτυχαν πλήρους αδιαφορίας. Η περιοχή της Δυτικής Ανταρκτικής δεν έχει πληθυσμό, εκτός από ορισμένες ερευνητικές εγκαταστάσεις που υπάρχουν εκεί και κατά καιρούς "φιλοξενούν" επιστήμονες. Έχει όμως δικό της νόμισμα και γραμματόσημα, τα οποία είναι διαθέσιμα μόνο για συλλέκτες.

7. Το νησί του Ρόδου - Rose Island
Το νησί αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μια τεχνητή πλατφόρμα έκτασης 0.0004 τ. χιλιομέτρων την οποία κατασκεύασε ο Ιταλός μηχανικός Τζόρτζιο Ρόζα  ανοιχτά των ακτών του Ρίμινι στην Ιταλία. Η πλατφόρμα αυτή διέθετε μια σειρά καταστημάτων για τους τουρίστες, εστιατόριο, κλαμπ και φυσικά κατάστημα σουβενίρ. Ένα χρόνο αργότερα ο Ρόζα διακήρυξε την ανεξαρτησία του "νησιού" από την Ιταλία. Τότε, τέσσερις στρατιωτικοί αξιωματικοί της αστυνομίας και φοροεισπράκτορες στάλθηκαν στην πλατφόρμα για να πάρουν τον έλεγχο. Όταν το κατάφεραν και την εκκένωσαν χρησιμοποίησαν εκρηκτικά για να την καταστρέψουν και να εξαφανίσουν κάθε διάθεση επανάληψης ανάλογου εγχειρήματος.

8. Αλκατράζ - Alcatraz, Ιταλία
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα οικο-χωριό που βρίσκεται στην Ούμπρια και αυτοανακηρύχθηκε δημοκρατία για να συνεχίσει ως ανεξάρτητο κράτος. Αυτοαποκαλείται μάλιστα ως "η ουτοπία της προόδου" και κατοικείται από μια μικρή κοινότητα οικολόγων. Το κράτος αυτό διέπεται από το "λόγο τιμής" και τον "αμοιβαίο σεβασμό" και έχει δικό του νόμισμα καθώς και διαβατήρια!

9. Πριγκιπάτο της Σεμπόργκα - Seborga, Ιταλία
Κατά τη δεκαετία του ΄60 ο Τζόρτζιο Καρμπόνε ήταν επικεφαλής μιας τοπικής κοοπερατίβας με αντικείμενο τα λουλούδια. Έδωσε λοιπόν την ιδέα η Σεμπόργκα, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία, να αποκτήσει την ξεχασμένη της ιστορική ανεξαρτησία και την ανακύρηξε πριγκιπάτο του οποίου πρίγκιπας έγινε ο ίδιος. Ο θάνατός του το 2009 δεν εμπόδισε να συνεχιστεί η ανεξαρτησία της περιοχής.

10. Κριστιάνια - Christiania, Δανία
Πρόκειται για την πιο διάσημη αυτοανακηρυσσόμενη ανεξάρτητη κοινότητα του κόσμου, η οποία είναι μια πόλη ελεύθερη μέσα στην πρωτεύουσα της Δανίας την Κοπεγχάγη. Δημιουργήθηκε το 1971, από μια ομάδα χίπηδων και καλλιτεχνών που εγκαταστάθηκαν εκεί και τη μετέτρεψαν σε ιδιωτική πόλη, απορρίπτοντας τον έλεγχο του κράτους. Η Κριστιάνια,  παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν νόμοι, αναγνωρίζεται από το κράτος της Δανίας και μάλιστα αποτελεί ένα από τα πιο τουριστικά μέρη της πρωτεύουσας με αμέτρητους επισκέπτες όλο το χρόνο.



Πηγή πληροφοριών: alexiptoto.comclickatlife.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram